As high as we.. - Rozdział 13

Dziś niewiele dialogów, ale mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu ten kawałek. W założeniu rozdział miał być zdecydowanie dłuższy.. Jednak nie bardzo miałam kiedy rozwinąć wątek koncertu, choć tak bardzo chciałam to zrobić.. W zamian za to skupiłam się na odczuciach i przemyśleniach obu stron ;) Zapraszam :) 

Rozdział 13

Doskonale się bawił.. Szalał i śpiewał razem z wokalistą. To było coś nie do opisania. Energia, jaką roztaczał wszędzie wokół zespół, była odczuwalna w każdym skrawku ogromnej hali. Spojrzał na starszego bliźniaka z wdzięcznością. To było niczym najpiękniejszy sen.. Spełniło się jego największe marzenie. Od zawsze chciał jechać na taki koncert, a fakt, że ma przy sobie Toma sprawiał, że czuł się jeszcze bardziej wyjątkowo i bezpiecznie. Nie dlatego, że wokół kręciła się masa ochrony, a dlatego, że jego własny brat dawał mu to poczucie.. Wysyłał mu spokój i pewność siebie.. Kochał go.. Kochał go na dwa sposoby.. Jak brat brata.. Nigdy wcześniej nie miał rodziny.. Zawsze był sam.. Nawet w dniu, w którym poznał ich matkę.. Nie czuł wtedy żadnej więzi z kobietą.. Nadal uważał, że jej nie ma.. Teraz u jego boku trwał dredziarz w zbyt dużych ubraniach, a on czuł się szczęśliwy, bo miał u boku mężczyznę ze swoich marzeń. Nigdy nikomu o tym nie mówił, ale zawsze pragnął być po prostu kochany. Szczerą i bezinteresowną miłością.. Było mu zupełnie wszystko jedno, czy pokocha go kobieta, czy mężczyzna.. Sam sobie się dziwił, że padło właśnie na Toma.. W pewnym sensie czuł ulgę, bo wiedział, że, nawet kiedy wyjawi mu całą prawdę o sobie, nie będzie sam. Może straci możliwość posiadania partnera, ale brata będzie miał już zawsze. Nigdy nikt ani nic tego nie zmieni.

Spojrzał na blondwłosego towarzysza i uśmiechnął się szeroko. On też całym sobą oddał się muzyce. Z daleka widać było, że to nie jego klimaty, ale doskonale wczuwał się w otaczającą go kakofonię dźwięków.
Ujął delikatnie i niepewnie jego dłoń, by zwrócić na siebie uwagę.. Gdy napotkał roziskrzone spojrzenie czekoladowych tęczówek, mimowolnie spuścił wzrok, jednak nie na długo. Po chwili przysunął się jeszcze bliżej niego, by dosięgnąć jego ucha..
-Dziękuję.. - wyszeptał, nieświadomie muskając ustami jego płatek..
W jego własnych oczach tańczyła radość.. Był szczęśliwy jak nigdy dotąd..

~*~

Zadrżał, czując cudowny dotyk warg brata na swoim uchu.. To było wyjątkowe, a połączone z myślą, że splótł ich dłonie.. Bill zdecydowanie sprawiał, że było mu trudno opanować pragnienia. Nigdy nie był gejem, zawsze wolał kobiety, ale nie był też homofobem.. Nie przeszkadzały mu związki między dwoma mężczyznami, czy kobietami. Przy Billu jednak czuł się inaczej.. Jakby odnalazł drugą połówkę pomarańczy. Idealnie do siebie pasowali i uzupełniali się. Mogli stworzyć doskonały team, wspaniały związek oparty na bezgranicznym zaufaniu i szczerości.
Nie rozumiał, dlaczego Bill ciągle tego unikał. Robił krok w jego kierunku, a zaraz potem się cofał.. Próbował oddzielić ich niewidzialnym murem, jakby bał się, że kiedy pozwoli im na zbliżenie się, wszystko się zawali.
Widział w jego spojrzeniu niepewność, a nawet strach.. Chciał pomóc młodszemu bratu odgonić dręczące go mary. Przecież od tego był.. Dla niego mógłby skoczyć w ogień.. Zrobiłby wszystko, byle tylko młody w pełni mu zaufał i oddał swoje serce w jego ręce. Dobrze by o nie zadbał.. O tak.. Zresztą nie tylko o serce Billa chciał dbać i zamierzał mu to dobitnie pokazać, gdy tylko brat pozwoli zburzyć mury, który postawił między nimi.
Przyglądał się z boku bratu i uśmiechał, widząc, jak wielką radość mu sprawił. To szczęście, które teraz widział.. Wylewało na jego serce morze miodu. Nie było na świecie niczego, co wprawiałoby Toma w taki zachwyt, jak ten widok. Widok jego bliźniaka.. W stu procentach odprężonego i doskonale się bawiącego. Bill był wart każdej sekundy walki o niego. Jego piękny uśmiech, cudowne oczy, zapach skóry o poranku.. Tom odetchnął głęboko.. Czuł, że jeszcze chwila i nie wytrzyma.. Kochał brata.. Szaloną wręcz miłością.. Nie rozumiał tego w żaden sposób, ale tak właśnie było.. Pragnął słuchać jego śmiechu i ocierać łzy. Dawać mu poczucie bezpieczeństwa i być oparciem w trudnych chwilach. Chciał stać się odpowiedzialny.. Dla niego.. Za niego. Czekał tylko na jeden, nawet najdelikatniejszy znak, by nie przestać walczyć, zebrać siły i ze zdwojoną mocą spróbować wedrzeć się do bliźniaczego, zranionego serca.

***

Wyszli z hali po dwóch godzinach cudownej zabawy.
-To było.. Niesamowite! - zapiszczał Bill, na co on zachichotał.
-Zdarłeś sobie gardło. - śmiał się. -Jak dotrzemy do hotelu, to się tym zajmiemy. - obiecał, obejmując go lekko w pasie i całując skroń.
Nie mógł się powstrzymać przed tym czułym gestem. Chciał wszystkim pokazać, że od Billa mają trzymać się z dala, bo on już ma swoje szczęście.

~*~

Dotyk bliźniaka peszył go i powodował drżenie ciała.. Każda jego komórka lgnęła do Toma.. Pragnęła jego ust, dotyku i pieszczot.. Ale on tak nie mógł. Nie potrafił.. Odsunął się niepewnie, pod pretekstem znalezienia w torebce telefonu i zadzwonienia do Markusa, by już ich odebrał. Miał nadzieję, że Dred nie obrazi się na niego za to, co właśnie zrobił.. Bał się, że któregoś dnia zwyczajnie nie oprze się pokusie.. Nie chciał robić bratu złudnych nadziei..
-Jak dobrze, że już jesteś. Możemy jechać. - rzucił szybko, wsiadając do samochodu wychowawcy. Kiedy Tom do nich dołączył, odjechali w kierunku hotelu.
Podczas drogi Bill nie odezwał się do brata nawet słowem. Czuł, że załatwił sobie gardło.. To było potworne uczucie i jeszcze większy ból, ale warto było! Nie żałował ani chwili.. Zamierzał Tomowi podziękować za ten wieczór.. Nie wiedział tylko jeszcze jak, ale był pewien, że niebawem coś wymyśli..